December. Tijd voor glühwein, kerststollen, koekjes bakken, kerstmarkten en kersttentoonstellingen, feesten en kerstfeestjes. En jaaroverzichten. Niet alles is mogelijk vanwege de huidige situatie. Maar terugblikken op dit jaar mag wel.
En daar gaan we dan. Mijn eerste geschreven, openbare recensie van het jaar op mijn blog.
Januari
Alles was nog goed met de wereld. Ik gleed gezellig met mijn vrouw, mijn beste vriend en mijn vriendin het nieuwe jaar in. Met z'n vieren (mijn "kleintje" sliep vast) gleden we thuis het jaar 2020 in. Het nieuwe "Chinese virus" bestond alleen in de commentaren in de pers.
Een wandeling op de Cottaer Spitzberg in het eerste weekend van het nieuwe jaar heeft in ieder geval een paar feestelijke calorieën verbrand, ook al werden ze meteen weer op de heupen gelegd in de vorm van hamburgers en Pirna-bier in de Platzhirsch Pirna.
En zelfs eind januari, toen ik mijn verjaardag vierde met mijn vrienden op een boerderij in de middle of nowhere in Beieren, speelde corona nog steeds geen rol. We socialiseerden, speelden bordspellen en wisselden herinneringen uit. Quality time bij uitstek, die eindigde met een bezoek aan het oude stadscentrum van Bamberg.
februari
Maar toen kwamen de inslagen dichterbij. Plotseling was Corona in Italië, in het Rijnland en op de een of andere manier overal. We brachten een bezoek aan de Dresden Ice Worlds onder de meest ijzige omstandigheden en verbaasden ons over de vaardigheden van de beeldhouwers.
Tijdens een bezoek thuis bezochten we de Pfaffenmühle met zijn modelspoorwegtentoonstelling. De stralende ogen van mijn dochter brachten ook bij mij jeugdherinneringen naar boven. Vroeger was ik net zo verbaasd als ik naar de modellandschappen keek. Het is mooi als tradities in stand worden gehouden en een restaurant elk jaar de modelspoorbaan kan laten rijden en de poppenhuizen kan presenteren.
Eind februari was alles nog in orde met de wereld toen we de verjaardag van een neef vierden met kampvuurromantiek en huttenpret midden in het Erzgebirgebos. In droog, ijskoud en ietwat winderig weer brandde buiten het kampvuur, werden spareribs en gegrilde worstjes gegrild en werd er muziek gedraaid bij de open haard in de hut. Gezelligheid tot de macht 3!
Maart
Maar plotseling werkte er niets meer.
Shutdown. Reisbeperkingen. Contact vermijden. Plotseling waren de tuin, het terras, de Lockwitzgrund, de Gebergrund en co. de enige bestemmingen. Het ontdekken van thuis voor de deur stond ineens hoog op de agenda. En dus werd er veel gewandeld en gerommeld in de tuin, geplant en geknutseld.
April
De shutdown gaat door. Vol onzekerheid over het gevaar en de verspreiding van de pandemie zijn er nog steeds strikte avondklokken van kracht. De stadscentra zijn verlaten, musea zijn gesloten, restaurants bieden voorzichtig een ophaaldienst aan, als ze dat al doen. We genieten van de eerste echt warme zonnestralen in Maltengraben, in Lockwitzgrund, natuurlijk in ons tuincentrum en ook aan de oevers van de Elbe tussen Pillnitz en Laubegast. Zeldzame momenten om even diep adem te halen tussen kantoor aan huis en kinderopvang door.
En dan, tegen het einde van april, is er weer wat normaliteit. In mei maakten we een prachtige lentetocht door frisgroene bossen, langs geel bloeiende koolzaadvelden met fantastische uitzichten in Meusegast bij Dohna.
Mei
Het aantal infecties stabiliseert of daalt. De uitschakeling wordt versoepeld. Kleine stappen naar een nieuwe normaliteit met coronavirus. Mond- en neusbescherming, sociale afstand, ontsmetting, overal onzekerheid.
We blijven gebruik maken van de opsluitingsperiode in de tuin. De zandbak is af, het terras is opnieuw aangelegd en er zijn nieuwe klimtoestellen geplaatst. We barbecueën voorlopig in een klein groepje. Met zijn vieren.
Met Relaxations mag je nu ook verder dan 15 kilometer van je huis reizen. Het klinkt misschien gek, maar ik heb in april achter mijn computer gezeten en echt naar mijn routeplanner gekeken om te zien hoe ver ik mocht gaan met 15 kilometer. Ik was nogal verbaasd over hoeveel dat eigenlijk is en wat ik allemaal had kunnen ontdekken. Freital, de Rabenauer Grund, de Müglitz vallei, Struppen, Pirna, Radeberg, de Dresdner Heide - allemaal bestemmingen binnen het toegestane gebied.
Desondanks vervolgden we onze reis nadat de afsluiting was opgeheven. Naar Lohsdorf en Ulbersdorf. Samen met zandsteenblogger Hartmut Landgraf maakten we een prachtige tocht door een van de rustigere uithoeken van Saksisch Zwitserland. We zwierven door het Sebnitztal, een voormalige smalspoorlijn, en beklommen een of twee ondergewaardeerde uitzichtpunten. Een wandeling die de moeite waard was en waar ik je nog eens over moet vertellen.
Even later, eind mei op Hemelvaartsdag, stond mijn jaarlijkse meerdaagse wandeling daadwerkelijk op het programma. Deze keer zou het naar het Fichtelgebergte zijn. Helaas waren alle Beierse accommodaties gesloten. Als vervanging maakten we een korte wandeling in onze thuisregio. Pfaffenmühle - Jößnitz - Elstertalbrücke - Elstertal - Mosenturm - Lochbauer stonden op het programma. Een dag met vrienden, bijna zoals vroeger en toch op de een of andere manier anders.
Ik reisde voor zaken naar Saarbrücken. Een grote systeemverandering voor een online retailer stond op de agenda. s Avonds had ik tijd voor een rondleiding door de stad, genoot ik van een kleine Bruch Pilsner in de biertuin, die om 22.00 uur sluit, en bracht ik de nacht door in een hotel. Dingen die de afgelopen twee maanden niet per se mogelijk waren geweest. Ook al was het in het begin vreemd om met een masker op door het hotel te lopen en aan tafel ontbijt geserveerd te krijgen. De nieuwe steriliteit is onbekend.
Juni
En toen gingen we echt op vakantie. We gingen een week op vakantie met "schoonmoeder" op Usedom als vervanging. De accommodatie was betaald en we konden een heerlijke vakantie doorbrengen in een vakantiewoning in Ahlbeck. Onze belangrijkste doelen waren lange wandelingen en korte wandelingen in de minder drukke hoeken van Usedom in het zuiden van het eiland en op de lagune. De strandpromenade was gewoon te druk voor ons. En de stranden waren ook erg druk. We genoten van onze vakantie en bezochten op de terugweg een goede vriend in Berlijn. We hebben heerlijk gegeten bij Al Hamra en zijn toen teruggereden naar Dresden.
Juli
Voor mijn derde bezoek aan mijn vaderland stond een tocht over de Pöhler Flotte op het programma. Door ziekte reisde ik alleen met de trein naar Vogtland, zonder mijn vrouw en dochter. Ik moest wennen aan reizen met een masker op. Ik reisde met mijn broer, tante en ouders naar de stuwdam van Pöhl voor een rondreis. Ook hier was het een beetje ongewoon om geen drinken te krijgen en maar met de helft van de bemanning mee te rijden. Maar het was in ieder geval een eerste stap op weg naar zoiets als normaliteit.
Aan het einde van de maand gingen we weer een weekje weg. We brachten drie dagen door in Freising en vijf dagen aan de Chiemsee (zonder die gezien te hebben), bezochten vrienden en maakten een aantal mooie wandelingen in de directe en iets verdere omgeving. Zelfs een uitstapje naar Oostenrijk was mogelijk. Daar was corona voorbij en was de maskerplicht opgeschort. Het was een vreemd gevoel om zonder masker een restaurant of biertuin te bezoeken.
De week vakantie was veel te snel voorbij met perfect weer. Op de terugweg (in de ergste files en chaos) bezochten we 's middags Abensberg en wisten we binnen 7 uur de regio Vogtland te bereiken.
Augustus
In augustus mocht ik zelfs deelnemen aan een bloggerssamenwerking. Corona-compliant zoals het hoort, natuurlijk, met voldoende afstand. Alleen, om precies te zijn. Als pelgrim op de Via Sacra ondernam ik een wandeling van ruim 70 kilometer van Cunewalde naar Görlitz en het klooster St. Marienthal. De rest van augustus brachten we door in een vertrouwde omgeving. Op het programma stonden een tuin, speeltuinen, een uitstapje naar de stuwdam in Malter en nog een uitstapje terug naar huis.
September
Spons tijd. Voor ons betekent dit: zaterdag gaan we naar onze "Fleckl" in de Dresdner Heide. Binnen een half uur zijn de manden vol en gaan we op weg terug. Al met al betekent dat: een half uur rijden naar de heide, een half uur de heide in lopen, een half uur verzamelen en dan weer terug. Omdat we honger hebben, gaan we naar de Elbegarten, dat een van mijn favoriete biertuinen is geworden. Een prachtig uitzicht op het Blauwe Wonder, heerlijke tarte flambée, een leuke speeltuin en veel ruimte zijn gewoon een goed totaalpakket.
Mijn werk bracht mij en een collega naar Tsjechië. Om precies te zijn naar de thuisbasis van Gambrinus en Urquell in Pilsen. Het wordt duidelijk waarom juist Tsjechië in oktober en november zulke grote problemen heeft met corona. Het virus speelt hier slechts een ondergeschikte rol. Alles voelt normaal aan. Met andere woorden, de normaliteit van 2019.
Weer vakantie aan het eind van de maand. Deze keer gaan we met z'n drieën als gezin naar Zuid-Tirol. Hoewel het aantal besmettingen in Europa langzaam weer toeneemt, gaan we toch weer op vakantie. De derde dit jaar en waarschijnlijk de laatste tot minstens april, denk ik. De winter staat voor de deur in Val Gardena. De temperaturen tijdens onze vakantie komen zelden boven de 8 graden en er ligt sneeuw op grote hoogte. Desondanks genieten we van de tijd die we hier doorbrengen en van het gebied. De Alpen zijn gewoonweg prachtig. Ik kom hier graag. Zelfs als ik uiteindelijk 5-10 graden meer had gewild. Maar de Italiaanse koffie, pizza en Kaiserschmarrn maken het koude weer goed. En de verre uitzichten en berglandschappen sowieso.
Oktober - November
Oktober en november zijn snel voorbij. Het werk heeft me volledig in zijn greep. Mijn agentschap verlaat het pand aan de Schillerplatz en verhuist naar Niedersedlitz. Tegelijkertijd bouwen we een tweede fulfilmentmagazijn, richten het in en vullen het met goederen. Dan is er nog de kerst- en projectbusiness, die in de online detailhandel eerder begint dan de kerstbusiness zelf en die, zoals de ervaring leert, soms tot de laatste week voor kerst duurt vanwege last-minute promoties.
Daarom is het verkennen sinds begin oktober verleden tijd. Een avond in de open lucht met een kampvuur en glühwein zorgt voor afwisseling. Een paar wandelingen in de buurt maken de geest ook een beetje helder.
December
Nu zou eigenlijk de tijd zijn voor museumbezoeken in Annaberg-Buchholz Plauen, Steinigtwolmsdorf, dagdromen in Seiffen, smullen op de grote en kleine kerstmarkten in Saksen, afspreken met vrienden, kerstfeestjes met collega's. Maar in plaats daarvan overheerst somberheid. Maar in plaats daarvan overheerst de somberheid.
De veel te late harde shutdown begint nadat alles wat met Kerst te maken heeft al van tevoren is afgezegd. Kerst zoals ik het ken en liefheb is dit jaar anders. In ieder geval niet helemaal. De naaste familiekring mag bij elkaar komen. Eén huishouden plus maximaal vier anderen. Schoonmoeder, ouders, broer. Meer niet. We mogen elkaar drie dagen zien. Ik moet het doen zonder een reis naar mijn thuisland twee dagen later voor de verjaardag van mijn vader. Ook al zouden daar alleen dezelfde mensen zijn als met Kerstmis, vanaf 26 december is het voor onbepaalde tijd verboden om zijn huis te verlaten zonder geldige reden.
Wie gelooft er immers dat de versoepeling van de beperkingen begin januari zal worden teruggedraaid? Ik niet echt. Ik ga mijn routeplanner er weer bij pakken en kijken waar ik kan wandelen, lopen of fietsen binnen een straal van 15 kilometer. Misschien vind ik wel iets onbekends en onontdekts. Ik heb in ieder geval al een paar ideeën.
Maar allereerst kijk ik uit naar 3 dagen bijna-normaliteit met mijn gezin. Normaliteit waarin mijn kleine meid eindelijk haar grootouders weer kan zien. En niet alleen via een videogesprek. Voor vrienden en verre familieleden zit er dit jaar niets anders op dan de (video)telefoon te pakken en een handgeschreven kerstkaart te sturen.
Dus wat blijft er over van dit jaar?
Statistisch gezien heb ik vier landen bezocht: Polen (een uitstapje naar Usedom), Oostenrijk (een dagwandeling), Italië (een week vakantie) en Tsjechië (een tweedaagse zakenreis). Plus Saarbrücken, een deelstaathoofdstad die ik nog niet eerder had gezien.
Ik ben gegroeid als ondernemer. Mijn team is dit jaar met 8 mensen gegroeid. Daardoor heeft mijn hobbyblog minder aandacht gekregen. Maar dat moet volgend jaar weer veranderen. Een of twee ideeën liggen te wachten om gerealiseerd te worden.
Sociaal gezien veel minder. Mijn beste vrienden die ver weg wonen, heb ik dit jaar maar één tot drie keer gezien. Zelfs vrienden in Dresden heb ik niet vaker bezocht. Ik mocht, of liever gezegd moest, niet naar huis reizen voor in totaal vier maanden. Een lange tijd, ook al was die opgedeeld in twee fasen.
Ik ben nog steeds dankbaar in mijn privéleven.
Dankbaar dat, ondanks alle beperkingen, er dit jaar een beetje normaliteit mocht heersen. Dankbaar dat nog niemand in mijn omgeving ernstig ziek is geworden van het coronavirus of is overleden aan/met/door/door het coronavirus.
Dankbaar voor de tijd die ik nog heb kunnen doorbrengen met familie en vrienden.
Dankbaar dat de moeilijke tijd voor mijn broer voorbij lijkt te zijn en dat hij beter wordt.
De wens blijft dat het volgend jaar (nog) beter wordt. Dat er ergens in het voorjaar een beetje meer normaliteit komt, die vervolgens in de zomer overgaat in een lichte normaliteit en - uitgaande van voldoende concepten, maatregelen en vaccinatiebereidheid - een najaar 2021 brengt dat niet wordt bedreigd door een nieuwe shutdown.
Het verlangen naar de goede oude tijd van 2019 is overal voelbaar. Laten we duimen dat het eerder vroeger dan later in delen terugkomt.
Laten we er voor dit jaar en tot het einde van de lockdown het beste van maken!
Ik wil graag van deze gelegenheid gebruik maken om mijn lezers een goede start van het nieuwe jaar te wensen! Laten we 2020 achter ons laten en genieten van het nieuwe jaar 2021. Blijf gezond en blijf ontdekken met optimisme!
December staat in het teken van glühwein, kerststollen, koekjes bakken, kerstmarkten en festiviteiten. Het is ook de tijd om terug te kijken op het jaar. De auteur blikt terug op het begin van 2020, toen alles nog koek en ei was en de COVID-19 pandemie slechts terloops werd genoemd. Januari werd gekenmerkt door wandelingen in de natuur en sociale bijeenkomsten met vrienden. In februari kwam de realiteit van de pandemie dichterbij, maar er waren nog steeds momenten van normaliteit, zoals bezoeken aan musea en tentoonstellingen. In maart viel het openbare leven plotseling stil en april werd gekenmerkt door sluitingen en verlaten steden.
In mei stabiliseerden de infectiecijfers en de eerste versoepeling van de beperkingen zorgde voor wat meer bewegingsvrijheid. Wandelingen en uitstapjes in de natuur werden weer mogelijk. In juni was er zelfs een vakantie op Usedom, die enkele ontspannende dagen bood. Juli bracht boottochten en meer excursies, terwijl augustus een samenwerking met een blogger en verdere activiteiten in de tuin thuis bracht.
In september stonden sponsjacht op de Dresdense Heide en zakenreizen naar Tsjechië op het programma. Daarna volgden nog een vakantie in Zuid-Tirol in oktober en een drukke novembermaand. December bracht de beperkingen van de harde afsluiting met zich mee, maar ook de mogelijkheid om Kerstmis te vieren, in ieder geval met de naaste familie.
Over het algemeen werd 2020 gekenmerkt door ups en downs, beperkingen en momenten van normaliteit. De auteur kijkt dankbaar terug op de tijd die hij ondanks alles met familie en vrienden heeft kunnen doorbrengen en hoopt op een betere toekomst in 2021.
